'Dinsdags ben ik altijd chagrijnig op kantoor...

Een klant van me – laat ik hem Stijn noemen – is leidinggevende bij een recycle bedrijf. Hij heeft het er naar zijn zin en is blij met de mensen in zijn team.

Stijn: ‘Ze doen het hartstikke goed en ik kan echt op ze bouwen. We zetten samen mooie dingen neer.’

En toch… sinds een jaar loopt het op de een of andere manier anders. Gek genoeg alleen op dinsdagen.

‘Ik kan er haast de klok op gelijk zetten. Op dinsdagen kom ik ’s morgens bloedchagrijnig binnen. Ik voel me narrig, opgejaagd en onrustig en dat blijft de hele dag zo. Ik hou me in, maar als ik niet uitkijk krijgt iedereen wel een keer een sneer van me.’

Op dinsdag is het al-tijd raak.

‘Het is zó niet fair naar mijn mensen. Ik baal ervan. Ik snap gewoon niet waarom ik die dag zo narrig reageer naar alles en iedereen.’

‘Wat is er anders op dinsdag’, vraag ik.

‘Niks!’, klinkt het gefrustreerd.  

Niks?

Ik laat de stilte dus even hangen.

‘Of…. wacht…

… mijn moeder komt op dinsdag altijd oppassen.’

Ah.

Zijn moeder is sinds een paar jaar weduwe. Sinds de geboorte van haar jongste kleinkind komt ze graag oppassen. Dat scheelt voor zo’n kleintje toch weer een dag bij de opvang.

Regelmatig laat ze merken dat ze zich zorgen maakt over het jonge gezin. Redden zoonlief en schoondochter het nog wel met hun drukke werk? Met die gebroken nachten erbij sinds de kleine er is? En hoe doen de oudste twee het op school? Die krijgen tegenwoordig al huiswerk mee van school! Vraagt dat niet teveel van ze?

‘Ze zit me op de nek!’, verzucht Stijn.

Sensitief

Net als veel van mijn klanten is Stijn vrij sensitief. Meer dan hij zelf beseft.

Terwijl hij zijn verhaal doet vraag ik me af:

• Voelt hij zijn moeders emoties misschien aan?
• Neemt hij haar onrust en bezorgdheid soms over?
• Voelen haar emoties inmiddels - onbewust - aan als die van hemzelf?

Van Stijn begrijp ik dat hij als kind al een sterke band met zijn moeder had. En dat is altijd zo gebleven.

Nu heeft hij een eigen gezin. Vervult hij zelf de ouderrol.

Kan het zijn dat hun rollen verstrikt zijn geraakt? Dat de kind-ouder relatie met zijn moeder hem niet meer voegt? Niet meer past bij wie hij nu is, als volwassen man?

Is dit wellicht de reden van zijn onrust en chagrijn als ze komt oppassen? 

IEMT ontwart

IEMT is een effectieve manier om de verschillende delen of rollen in jezelf die niet meer goed voegen te ontwarren en updaten. Zodat de manier waarop je naar jezelf kijkt weer overeen komt met wie je werkelijk bent.

Ja, het klinkt wat ingewikkeld en therapeutisch allemaal, ik weet het. Ik heb er nog geen Jip en Janneke woorden voor. Komt wel.

Terug naar Stijn.

Hij staat open voor IEMT en wil het wel uitproberen.

Onbewust geheugen

Met een paar vragen help ik Stijn inpluggen op zijn onbewuste geheugen. Stap voor stap komen we bij het eerste moment dat hij de onrust en twijfel van zijn moeder aanvoelde.

Daarna volgt hij met zijn ogen mijn vinger die een patroon in de lucht schrijft. Terwijl hij tegelijkertijd aan dat ene moment denkt.

De IEMT oogbewegingen maken dat de verschillende delen in hemzelf – kind, zoon, ouder, vader – loskoppelen van die van zijn moeder. Op de plek in zijn brein waar ze verstrikt zijn geraakt met elkaar.

Na afloop voelt Stijn zich rustig en ontspannen.

‘Ik voel mijn moeder niet meer op mijn nek zitten. Ik voel haar nu in mijn hart.’

Vier weken later

Vier weken later zie ik Stijn weer. Hij lacht breeduit.

‘Het gaat veel beter met me. Mijn moeder past nog steeds op dinsdag op en is nog precies hetzelfde als voorheen. Maar in mij is er iets veranderd: ik voel me nu rustig en ontspannen als ze bij ons is.

Op kantoor merken ze ook dat er iets is veranderd. Dat chagrijnige is er bij me af. Ik ben rustiger, evenwichtiger.

Ook op dinsdag weet mijn team nu wat ze aan me hebben. Ze hoeven niet meer op eieren te lopen die dag. Er is rust voor in de plaats gekomen. Bij hun en bij mezelf.’

Hartelijke groet,

PS: Ben je benieuwd wat IEMT voor jou kan betekenen? Dan is het korte traject Rust en Release in een Oogwenk wellicht iets voor jou.